Nie ważne jest kiedy ostatni raz się spowiadałeś. Ważne jest to, aby się odważyć i pozwolić dotknąć się Jego miłości. Sakrament pokuty jest jednym z najbardziej osobistych sakramentów, który otwiera nas na Boga i Jego nieskończone miłosierdzie.
„Ci, którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą”
/KKK 1422/
Człowiek wierzący korzysta z dobrodziejstwa sakramentu pojednania godnie i możliwie często, a bezzwłocznie w przypadku popełnienia grzechu ciężkiego (świadome i dobrowolne przekroczenie przykazań Bożych lub kościelnych w rzeczy ważnej).
Spowiedź św. w naszej Parafii przed każdą Mszą św. oraz w czasie rekolekcji adwentowych i wielkopostnych w wyznaczonym czasie.
Jeśli potrzebujesz rozmowy czy indywidualnej spowiedzi skontaktuj się!
Q&A o Sakramencie
Chrystus ustanowił sakrament pokuty dla wszystkich grzeszników w Kościele, a przede wszystkim dla tych, którzy po chrzcie popełnili grzech ciężki i w ten sposób utracili łaskę chrztu oraz zadali ranę komunii kościelnej. Sakrament pokuty daje im nową możliwość nawrócenia się i odzyskania łaski usprawiedliwienia. Ojcowie Kościoła przedstawiają ten sakrament jako “drugą deskę (ratunku) po rozbiciu, jakim jest utrata łaski” (Katechizm Kościoła Katolickiego 1446).
W sakramencie pokuty Bóg przebacza grzechy popełnione po chrzcie świętym, przez rozgrzeszenie kapłańskie. Sakrament ten nazywany jest także:
– Sakramentem nawrócenia,
– Spowiedzią święta,
– Sakramentem pojednania.
Sakrament pokuty ustanowił Pan Jezus w dniu zmartwychwstania, gdy stanął wśród Apostołów w Wieczerniku, tchnął na nich i powiedział: “Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20, 19-23).
Sakrament pokuty składa się z trzech aktów penitenta oraz z rozgrzeszenia kapłańskiego.
Aktami penitenta są:
– żal za grzechy,
– spowiedź przed kapłanem,
– postanowienie wypełnienia zadośćuczynienia.
Żal za grzechy (skrucha) jest to boleść duszy z powodu obrażenia Pana Boga, najlepszego Ojca. Jeżeli źródłem żalu jest miłość do Boga, wtedy żal jest “doskonałym”; jeśli opiera się na innych motywach, wtedy nazywamy go “niedoskonałym”.
Spowiedź święta jest to wyznanie przed kapłanem wszystkich grzechów ciężkich, których penitent jeszcze nie wyznał, a które przypomniał sobie po starannym zbadaniu swego sumienia. Wyznanie grzechów powszednich nie jest samo w sobie konieczne, niemniej jest przez Kościół żywo zalecane.
Kapłan na spowiedzi zadaje penitentowi wypełnienie pewnych czynów “zadośćuczynienia” lub “pokuty”, by wynagrodził szkody spowodowane przez grzech i postępował w sposób godny ucznia Chrystusa.
Tylko kapłan, który został upoważniony przez władzę kościelną do spowiadania, może przebaczyć grzechy w imieniu Chrystusa.
Po wyznaniu grzechów z żalem, penitent otrzymuje pouczenie i pokutę, po czym kapłan udziela rozgrzeszenia, wypowiadając słowa:
“Bóg Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat za sobą przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech ci udzieli przebaczenia i pokoju przez posługę Kościoła. I ja odpuszczam tobie grzechy w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. Penitent odpowiada: Amen.
Skutkami duchowymi sakramentu pokuty są:
– Pojednanie z Bogiem, przez które penitent odzyskał łaskę Bożą,
– pojednanie z Kościołem,
– darowanie kary wiecznej, związanej z grzechami śmiertelnymi,
– darowanie, przynamniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechów,
– pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa,
– wzrost sił duchowych do walki ze złem.
Indywidualna i kompletna spowiedź z grzechów ciężkich oraz rozgrzeszenie, stanowią jedyny zwyczajny sposób pojednania się z Bogiem i Kościołem.
Drogę powrotu do Boga nazywamy nawróceniem się od popełnionych grzechów oraz mocne postanowienie poprawy na przyszłość. Źródłem nawrócenia jest nadzieja na miłosierdzie Boże.
Odpust jest to całkowite lub częściowe darowanie przez Boga kar doczesnych będących skutkiem grzechów.
Aby zyskać odpust zupełny trzeba:
– być w stanie łaski Bożej (uświęcającej),
– przyjąć Komunię świętą,
– pomodlić się w intencji papieża,
– wyzbyć się wszelkiego przywiązania do grzechów.